معاشرت نيكو
زن و مرد مسلمان همواره در زندگي مشترك خود مي كوشند تا با معاشرت نيكو و خوشرويي و خوشگويي و مصالحه و مدارا رفتار كرده،
ناملايمات و سختيهاي خانواده را تحمل كنند. نوع گفتار و رفتار در روابط زناشويي بايد طوري باشد كه طرف مقابل را جذب و بذر محبت را در دل او شكوفا كند.
چهره در هم كشيدن، ترشرويي كردن و پيوسته دم از مشكلات و رنجهاي خانوادگي زدن، شيوه زنان و شوهران مسلمان نيست.
آنان در معاشرت خود گشاده رو، متبسم، صبور و مقاوم هستند.
قرآن در دستورات ويژه اي كه به مردان مسلمان مي دهد، معاشرت نيكو و پرهيز از سخت گيري را در ارتباط با همسرانشان يادآور شده و با عبارات
"وَلا تَعْضُلُوهُنَّ... وَعاشِرُوهُنَّ بِالْمَعرُوفِ"[2]
بر رعايت حقوق آنان تأكيد كرده است.
علي عليه السلام در باره صفات زيباي مؤمن مي فرمايد:
"بِشْرُهُ في وَجْهِهِ وَ حُزْنُهُ في قَلْبِهِ[3]؛ [ؤممن ] چهره گشاده و خوشروست و غم و ناراحتيهايش را در دل دارد."
پيداست كه يكي از مصداقهاي بارز اين ويژگي در نوع برخورد زن و شوهر با يكديگر بروز مي كند.
[1] بحارالانوار، ج 43، ص 131.
[2] نساء/ 19 "[براي تملك مهر آنان ] آنها را تحت فشار قرار ندهيد... و با آنان بطور شايسته رفتار كنيد."
ای محقیق شما که ازنیروخاصی برای ادامه دادن برهرمطلب دلخواه تان هستید.
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.